DESCRIPTION:
KADUCEUS - Kaduceus
(muzyka: Kaduceus, słowa: Maciej Gołda)

Kaduceus trzymam w dłoni, więc niczego się nie boję.
Czapka dzwoneczkami dzwoni.
Co wyszydzę dziś - to moje.

Będzie wielkie śmiechowisko. Stoły syto zastawione
Goście kark zginają nisko króla łechcąc swym pokłonem
Król dla cechy dziś nałożył na mnie tytuł gospodarza,
sam zaś zajął miejsce w loży na pozycji kronikarza.

Zamiast Jego Wysokości siedzę na troniku złotym.
Wypatruję reszty gości by uczepić się głupoty
za skundloną tłustą grzywę, dosiąść jak tępego osła
by w pospólstwa łby parszywe mnie na oślep dziś poniosła.

Ci, co wszystko już zdradzili, więc się świeczki im dopalą,
nagle, jak stado goryli w pierś się walą, walą, walą.
Łżą, że złego nic nikomu nie zrobili nigdy w życiu,
jakby to im miało pomóc w zmartwychwstaniu albo w piciu.

Ptaki takie, co kalają gniazda własne, ale ciasne,
co pod siebie coś wysrają to się staje bardziej jasne,
że się sycą swoim smrodkiem. Wolę od nich siedzieć z dala,
bo świat dla nich jest wychodkiem. To o panu panie z panią.

Pani w świecie tego pana tkwi, bo nie ma świata swego,
najwyraźniej zakochana, ale co mi tam do tego...
Tylko szkoda, bo jej oczy pełne jakiejś są mądrości -
mogłaby dostojnie kroczyć obok Jego Wysokości.

Świat się już pod stoły stoczył. Przejdę jeszcze się po trupach.
Patrzę na to serce broczy i twardnieje moja dupa.
Król odkręcił już roszadę, na tron złoty wrócił z loży.
Pora kończyć błazenadę i w swój barłóg się wyłożyć.

Echo błądzi po komnatach cicho, bo mu wstyd powtarzać
głosy dam gwałcących kata, który miał ściąć kronikarza.
Już pochodnia dogorywa. Kości dobrze ogryzione.
Flaszki puste. Sala siwa. W kątach pewnie nawalone.

W jednym miejscu w tej piosence nie ma rymu - został w głowie.
Ja umywam po tym ręce, a kto chce niech go dopowie.

www.kaduceus.pl