DESCRIPTION:
Kultura Minangkabau z Zachodniej Sumatry uznaje zmianę za naturalny proces istnienia – co wyraża w starożytnym przysłowiu: „Gdy wzbierają wody, zmienia się brzeg rzeki”. Tak zmienił się teatr ludowy Indonezji, randai – połączenie tradycji opowiadania historii (bakaba) oraz lokalnej odmiany malajskiej sztuki walki, silatu. Na skutek kontaktu z innymi tradycjami i pod wpływem różnych sztuk performatywnych spoza regionu, randai stale dynamicznie się rozwija i poszerza swoją formę.

Różne źródła podają, że randai ewoluowało ze zwyczaju gromadzenia się w surau – miejscach o szczególnym charakterze, bardzo ważnych w kulturze Minangkabau. Nie mogąc mieszkać w domu matki, zarezerwowanym wyłącznie dla żeńskiej części rodziny, młodzi chłopcy dorastali w surau: tu uczyli się sztuk walki, nabywali umiejętności oratorskie, doskonalili sztukę opowiadania oraz studiowali Koran. Przyjmuje się, że randai wykształciło się z praktykowania sztuk walki w kręgu (sasaran) i wspólnego ćwiczenia mówionych form narracyjnych. Wykonywanie randai w takiej formie po dziś dzień wydaje się potwierdzać tę teorię, a na pewno odzwierciedla ducha kultury Minangkabau, wyrażanej w poczuciu przynależności, równości i pragnieniu stworzenia więzi między artystami a publicznością. Podczas spektaklu nie mają bowiem znaczenia pozycja ani status społeczny widzów – każdy może usiąść tam, gdzie mu się podoba, a krąg, w którym stoją artyści, gwarantuje wszystkim tę samą perspektywę, stając się interaktywną i demokratyczną przestrzenią komunikacyjną sztuki.

Realizacja/produced by: www.pascalproduction.pl