DESCRIPTION:
Title: Sterfbed
Poet: Jean Pierre Rawie
Bariton: Christoph Plessers
Composer & Pianist: Sam David Wamper

STERFBED
Mijn vader sterft; als ik zijn hand vasthoud,
voel ik de botten door zijn huid heen steken.
Ik zoek naar woorden, maar hij kan niet spreken
en is bij elke ademtocht benauwd.

Dus schud ik kussens en verschik de deken,
waar hij met krachteloze hand in klauwt;
ik blijf zijn kind, al word ik eeuwen oud,
en blijf als kind voor eeuwig in gebreke.

Wij volgen éen voor éen hetzelfde pad,
en worden met dezelfde maat gemeten;
ik zie mijzelf nu bij zijn bed gezeten

zoals hij bij zijn eigen vader zat:
straks is hij weg, en heeft hij nooit geweten
hoe machteloos ik hem heb liefgehad.

DEATH-BED ("Sterfbed" in English)
My father dies; when I hold his hand,
I feel the bones stick through his skin.
I am looking for words, but he cannot speak
and is gasping with every breath he takes.

So I shake pillows and rearrange the blanket,
which he grasps with forceless hand;
I am his child, even if centuries old,
and as a child will be in debt forever.

We follow, one by one, the same path,
and are measured by the same standards;
I see myself now sitting at his bed,

As he sat with his own father;
In a little while he will be gone
and has he never known how powerless I have loved him.

STERBEBETT ("Sterfbed" auf Deutsch)
Mein Vater stirbt; und halt ich seine Hand,
so spür ich seine Knochen durch die dünne Haut.
Nach Worten such ich, doch er kann nicht sprechen
ringt schwer um jeden neuen Atemzug.

Ich schütt'le Kissen auf und streich die Decke glatt,
in die er sich mit schwachen Händen krallt;
ich bleib sein Kind, und würde ich selbst tausend Jahre alt,
so bliebe ich für alle Zeit in seiner Schuld.

Wir gehen allesamt denselben Weg,
und werden mit demselben Maß gemessen;
ich seh' mich selbst an seiner Seite,

wie er bei seinem Vater saß.
Bald ist er fort, und hat doch nie erfahren,
wie machtlos ich ihn liebgehabt.