DESCRIPTION:
Στίχοι - Ερμηνεία : Αρτέμης/Ευθύμης
Σύνθεση - Ηχογράφηση - Scratches : Cenobite
Πρόσθετες Ηχογραφήσεις - Μίξη - Mastering : Λάμπρος Κριτσιμάς, Λεωνίδας Πετρόπουλος


Δέν εἶσαι παλιοσχολίτης, ἄν δέν βίωσες τήν πίκρα,
τοῦ νά βάφεις μέ τά Minos, τά Omega καί τά Libra,
Ἄλφα -- Ῥῶ -- Ταῦ -- Ἔψιλον - Μῦ -- Ἦτα -- Σίγμα,
κι ὅταν δέν ἀναζητῶ τή ῥίμα, ξέρεις πώς πιέζω τήν βαλβίδα!
Ἀπό τίς ἀρχές τοῦ '90, ἄχρι τοῦ νῦν, Διδάσκω,
τί ἐστίν ἀληθινό graffiti καί mc'ing.
Χαιρετισμούς σέ Paladin καί σέ Dee71,
γιά τίς ἀναμνήσεις ἀπ' τούς πρώτους τοίχους καί τά τρένα,
καί στό νέο αἷμα, πού συνεχίζει τή γραμμή,
σεβασμός καί ἐκεῖ κατά τό δέον πρέπει νά δοθεῖ,
κι ἄς ἀναφερθεῖ στό σημεῖο αὐτό κάτι ἀκόμα,
γιά ποζέρια πού εἶδα τόσα χρόνια μέ μεγάλο στόμα.
Ἔμπαιναν στή φάση μέ φόρα,
τό ἔπαιζαν Κρίτες τῆς Οἰκουμένης,
ὅμως φίλε μου ποῦ εἶναι τώρα;
Σταθερή δουλειά σέ κάποια ἑταιρεία κουστουμάτοι,
ἄς μάθουνε λοιπόν, πώς τό κρατᾶνε ἀκόμα κάποιοι
καί δηλώνουν...
fifty-fifty, ράπ καί graffiti,
MC καί bomber μέσα στήν ὁμίχλη,
fifty-fifty, ράπ καί graffiti,
Ἀρτέμης καί Εὐθύμης καί ἡ φάση μας ἀνήκει!

Ἀπ' τή μέρα τῆς γέννας μου, ὅσο θυμᾶμαι,
ῥυθμοί στό μυαλό μου ὅλο γυρνᾶνε, ῥίμες χοροπηδᾶνε,
γεννᾶνε λέξεις στό μέτρο, πᾶνε πακέτο μέ λοῦπες,
ὄσ' ἀκούω καί βλέπω, ὅσα σου'πά καί μου'πές.
Ἀπ'τά μέσα του ὀγδόντα, βλέπεις εἶχα τά προσόντα.
Ποιός εἶσαι ; Ἀπό ποῦ εἶσαι ; Πῶς σέ λένε ; Πᾶμε κόντρα ;
Δέν ἀντέχεις ; Δέν πειράζει! Ἂν ἡ μάχη σέ τρομάζει,
κάνε μπίζνες, κάνε πέρα, καν' τή κότα, σού ταιριάζει!
Θέλει τέχνει καί λέγειν, θέλει graffiti καί breakin'
θέλει σέβας ἀπ'τόν δρόμο, ὄχι μόνο money makin'
θέλει ν'ἀνοίγεις δρόμο, νά τό κάνεις μεγάλο,
Ὄχι να' ρχεσαι στό τέλος, γιά νά φᾶς ἀπ'τόν ἄλλον.
Ξέρεις γνώρισα ἀρκετούς καί θά βγοῦνε κι ἄλλοι τόσοι,
καί τούς πιό πολλούς ἀπ'αὐτούς τούς ἔχω μεγαλώσει,
σέ καβάντζες καί πλατεῖες, σέ χωριά καί πολιτεῖες,
γιατί κάνω συναυλίες, κάπου δυο δεκαετίες.
Ἀπ' τό Νότο, ὡς τόν Βορρᾶ γιά τά δικά μας παιδιά,
μά καί γιά καμπόσους κομπάρσους, πού εἶπαν τόσα πολλά.
Ἀλλά λίγοι ἦταν, ὅσοι λίγο μ'ἀγγίξαν, μ'αὐτά πού εἶπαν.
Λίγο μείναν, δέν σταθῆκαν, νά φανεῖ, ἄν ἀξίζαν.
Κι ἄν νομίζεις, πώς μπορεῖς νά σταθεῖς, τόλμα νά μπεῖς!
Κι ἄν δέν τό'χεῖς, νά ξέρεις, ὅτι μπροστά σου θά μέ βρεῖς!
Μόνο πάνω ἀπό τό πτῶμα μου θά γίνεις ῥαπᾶς!
Πόσες φορές τά μοῦτρα σου θά φᾶς; Δέν μέ σταματᾶς!
Εἶμαι...