DESCRIPTION:
"Dies Irae" Devilish Impressions 2002 demo "Eritis sicut Deus; Verbum Diaboli Manet in Aeternum; Vox Vespertilio Act I - Moon Var Dies Irae"
http://devilishimpressions.bandcamp.com
http://facebook.com/devilishimpressions

Music / arrangements: Quazarre & Devilish Impressions
Lyrics: Quazarre

www.devilish-impressions.com
www.youtube.com/devilishimpressions
www.facebook.com/devilishimpressions
www.twitter.com/devilishimpress

"Dies Irae" (ENG)
Your name is cursed. . .
Why?
Yes, You remember now
In frantic wrath You recognize the pictures of time.
Monuments of Your own crime You bedew
With silver tears
There's no reason to grieve, grief becomes vain
Let the sword of Macrocosmos smash
The enemies of freedom
Only one is worthy of bliss, who has the seed of desire
War, against the usurpers of glory!!!
War, against the thieves of happiness!!!
The hideous vision of gratification
Kindle the new delights. . .
The stream of crimson soiled a heavenly light
The landscapes of compensation
Painted in the blood of indifference
Hills around are overgrown with the forest of crosses
But upon the one, there's no flesh of liar. . .
Once again You look with pride at the flower
Enveloped in the veil of victory
But. . . What's that?!
Your deepest lust's crown
Is covered in the sperm of bitterness
Flower created in shameful jealousy
Wounds Your tired hands
Look! How it shivers unconsciously
On the wind in silent convulsions
Look at those piles of bodies
Covered in the cosmic dust of a Night
Silence. . .
Only the mourning bell
Rings the last requiem

"Dzień Sądu" (POL)
Przeklęto imię Twoje...
Dlaczego?
Tak, już pamiętasz
W szaleńczym gniewie poznajesz obrazy czasu
Pomniki własnej zbrodni zraszasz srebrzystymi łzami
Lecz na nic smutek, żal próżnym się staje
Niech miecz Makrokosmosu zmiażdży wrogów wolności
Tylko ten godzien rozkoszy, czyje ziarno pragnienia...
Wojna uzurpatorom chwały!!!
Wojna złodziejom szczęścia!!!
Szkaradna wizja spełnienia roznieca nowe radości...
Oto strumień szkarłatu splamił niebiańską światłość
Oto zadośćuczynienia pejzaże
obojętności krwią malowane
Okoliczne wzgórza obrosły dziś lasem krzyży...
lecz na jednym z nich
zabrakło
ciała
kłamcy...
Znów z dumą na świat spoglądasz osnuty zwycięstwa woalem
Lecz...co to?!
Twej żądzy najgłębszej korona splamiona goryczy nasieniem?
Oto rani zmęczone dłonie kwiat, który stworzyłeś w haniebnej zazdrości
Spójrz, jak w niemych konwulsjach
bezwiednie drży na wietrze
Spojrzyj na stosy ciał
przykrytych Nocy gwiezdnym pyłem
Cisza...
Tylko żałobny dzwon
Ostatnie wybija requiem