DESCRIPTION:
Simeon ten Holt (1923-2012)

Canto Ostinato : voor toetsinstrumenten (1976-1979)

Gerard Bouwhuis, piano
Gene Carl, piano
Cees van Zeeland, piano
Arielle Vernède, piano


Program note (Dutch): Canto Ostinato kan worden uitgevoerd in verschillende combinaties waarbij toetsinstrumenten aan de orde zijn b.v. vier piano's. Het stuk is ontsprongen aan een traditionele bron, is tonaal en maakt gebruik van functionele harmonieën. Ofschoon alle onderdelen in het verloop van het stuk een vaste plaats hebben en niet verwisselbaar zijn, hebben begin en einde als vormbegrenzing geen absolute betekenis. Oorzaak en gevolg, spanning en ontspanning, onafscheidelijke paren van functies, worden verzelfstandigd en in de voortgang door de herhaling tot staan gebracht. Akkoorden of groepen akkoorden, besloten in maten en secties, maken zich los van de melodische binding en gaan en eigen leven leiden. Een belangrijke rol speelt de tijd. De maten of secties krijgen een herhalingsteken en de uitvoerenden dienen zelf te beslissen over het aantal van de herhalingen. De herhalingsprocedure heeft tot doel een toestand te scheppen waarin het muzikale object zijn zelfstandigheid bevestigt en kan zoeken naar de gunstigste positie ten opzichte van het licht. Tijd wordt de ruimte waarin het muzikale object gaat zweven. - SIMEON TEN HOLT

Simeon ten Holt was a Dutch composer and pianist. His first piano works reveal the influence of his piano and theory teacher the composer Jakob van Domselaer (1890–1960), who had attempted to translate into piano music the ideas of the painter Piet Mondriaan. In 1949 ten Holt went to Paris and studied with Honegger and Milhaud at the Ecole Normale. He returned to Bergen in 1954 and embarked on his own journey as a composer with his 20 Bagatelles for piano. In the 1950s he sought to escape tonality with the simultaneous use of complementary keys in a tritonal relationship, a technique culminating in the Diagonaalmuziek for strings (1958). The Cycle to Madness for piano (1961–1962) forms the transition to a serialistic period, the results of which can be heard in ..A/.TA-LON (1966–1968), a music theatre piece for mezzosoprano and 36 instrumentalists, where both the notes and the self-invented syllables are conceived as if produced by a computer. He worked at the Institute for Sonology at the University of Utrecht (1969–1975) focusing on electronic sound sources, producing several pieces of electronic music. Although still an advocate of structuralism and atonality in the 1970s, Holt also did the groundwork for the return of tonality in his music.
Canto ostinato for one or more keyboard instruments (1976–1979) is his major breakthrough as a composer. It consists of repetitive music in which the performers follow their own route choosing the so-called ‘drift parts’ they prefer. The musicians are given the task of determining the total length and the number of repetitions in any performance. Ever since the première of Canto ostinato ten Holt has continued to create this kind of living musical organism, each performance of which produces new sound combinations.