DESCRIPTION:
http://www.facebook.com/gabrieliceland

http://www.gogoyoko.com/album/Stjornuhrop

http://gabrieliceland.bandcamp.com/track/stj-rnuhr-p

Og ég veit að ég veit mun aldrei gleyma því, hve yndisleg þú varst mér.
Og ég veit að þú munt aldrei skilja það hvers vegna ég fór frá þér.

Ég man við stóðum ein í myrkrinu,
við stjörnuhröp í leit að dagsljósi,
og svo er sólin reis í birtingu,
og máninn sökk niður á hafsbotninn,

ljósið lýsti rósina, ung og blóðheit ást,
í draumaheimi gengum hönd í hönd í sömu átt.
Ég var ungur ennþá, vissi margt en skildi fátt,
Þú kenndir mér að elska, en spegillinn minn svo brotnaði,

opnaðir armar lokaðir, kórónan og drottningin,
við kastalavegginn brotinn ég sat beið og vonaði,
í brennandi logum leiddi minningin okkur lokkandi,
aftur til baka til tímans áður en allt stoppaði,

ljósið slokknaði, myrkrið tók við á ný,
ástarengillinn fór burt og ástarörvunum afvopnaðist,
hjartað hoppaði,
og núna aftur stend ég einn við stjörnuhröpin í nóttinni.

Og ég veit að ég mun aldrei gleyma því, hve yndisleg þú varst mér.
Og ég veit að þú munt aldrei skilja það hvers vegna ég fór frá þér.

En nú í dag ég aðeins
sé þig í töfraskógi,
Við Gullregn í hvítum kjól,
með blóm í hendi, bros á vör,
lifandi sólarljóð.

Þú, varst mín þyrnirós í ævintýraheimi.
Og ert það enn, sama hvort ég vaki eða dreymi.
En eftir standa orðin hljóð, og ást mín í leyni.

sama hvað ég reyni, ég gleymi því ei,
hve yndisleg þú varst, svo indæl og heit.
Þú brostir svo breitt breitt, brjóstgóð og hlý hlý,
fegurst af þeim öllum, og hún var stúlkan mín mín,

og nú er máninn skín, minningin er góð,
og svartan himin tendra fögur norðurljós,
og þó ég standi einn við stjörnuhröp í nótt,
ég heyri stjörnur hvísla er allt er orðið hljótt.


Photo © Snorri Hertervig