DESCRIPTION:
Somos novas e precarias, de aí vén a nosa necesidade de organizarnos. Móvenos a nostalxia, o amor, a amizade, a familia... a vontade de construír unha sociedade rexida por outros valores. Temos moi claro que non imos decaer na nosa loita. Júlia e Juan, man a man, como parte das mozas desposuídas que, no medio da barbarie, son a esperanza.

Escóitao en: https://open.spotify.com/track/03iSvq2MWEi0kqxnnqnVrX?si=UXV71pdgTb68pRTHsJE7Cg
Contacto: contacto@ezetaerre.com

Síguenos en:
Facebook: https://www.facebook.com/ezetaerre/
Instagram: https://www.instagram.com/ezetaerre/
Twitter: https://twitter.com/ezetaerre/

Tema gravado, mesturado e masterizado por Iago Pico en Pousada Son Studios (Ames, Galiza).
Letra por Pirola e Júlia.
Instrumental por Petrowski.
Guitarra por Iago Pico.

Letra:

Isto é unha historia que saíu dunha mesilla
Dunha lámpada, do insomnio, da foto da pandilla
Da nostalxia na máis crúa madrugada
Nun sistema no que durmen ata as esperanzas
Houbo que se consolou, “outro tempo foi mellor”
Será temor? Medo a un futuro peor
Coa inocencia do neno busco culpas e matices
Por que somos tan novas pra ser tan infelices?
Non é derrotismo nin deixamos de soñar
Pero a realidade apreta e non deixa respirar
Vendo a foto dos colegas, confirmo a teoría
Dime ti, como constrúo a miña vida?
“Vive el día a día”, “Improvisa, sé tú mismo”
A miseria non é xusta por pintala de optimismo
Mr. Wonderful morreu na depresión do paro
A avaricia do banco matou ao príncipe azul
Pasa do milagre español e do soño americano
Son falsas ilusións, os que soñan son os mercados
Dime a que aspiramos, se nos queren arrastrados
I en contrato temporal para lucro do empresario
E o tempo, iso non hai quen o pare
E o sol asoma entre as cortinas ata a miña mesilla
Á que emigrou, á precaria, quen inspira este caderno
Sodes a causa e a razón pra vencer ao inverno

Faci fred, plogui o nevi, hi hagi pau o repressió
Alçarem punys i banderes cap a un futur millor
Faga frío, chova ou neve, haxa paz ou represión
Alzaremos as bandeiras para un futuro millor

Quan no és el mar el que ens ofega
Ni un petó el que ens silencia
Quan la por és més furtiva
La jove s'organitza combativa
A la companya que no pot estudiar
A la que treballa per molt poc
A la que o menja o s'independitza
La del fred, la set i la foscor
A la companya de puny i consciència
A la que no es desanima
A la que quan té molta ràbia
La transforma en energia
Quan és la justícia que ofega
I la llei que ens silencia
Quan l'esperança és l'activa
La jove s'organitza combativa

Retrouso

Baixo a luz do día é máis dura a confesión
Xa non pode escapar do mundo cando sae o sol
Escoito á miña nai que enreda na cociña
Fai café e tostadas a modo de benvida
Benvida sexa a miña nai e a súa forza nesta vida
Tamén o seu exemplo pra vencer a desidia
Son tempos complicados para mentes nostálxicas
Pero teño a fortuna de vivir entre heroínas
Algunhas ao meu lado, ou cruzando o Atlántico
Pero sempre ao meu carón nos momentos dramáticos
Vin a Ángela sorrir contra o paramilitar
Escoiteille berrar: "¡Antes morir que abandonar!"
Teño irmaos na emigración, traballando por dous duros
Tamén vexo as frustracións das que non atopamos curro
E aínda así, no medio da locura
Vexo aflorar o apoio mutuo pra rachar coa tristura
A cousa está na empatía, en non ser o guía
En saber que na trincheira teño á miña familia
A xente coa que construír, mudar o mundo de base
Do global ata min cando hai que deconstruírse
Veña, si, sexamos novas por un rato
Vivamos no mandato de exercer o desacato
E nas mozas do mundo, que quede a lembranza
De que no medio da barbarie, somos a esperanza

Retrouso

#ezetaerre #aspiracionsminimaseurxentes