RECENSIES
(lees de volledige artikels hierboven bij blogs)
STUDENTEN.NET: "Soms krijg je als muziekrecensent een juweeltje van een album van een onbekende band opgestuurd. Het Zesde Metaal kende ik bijvoorbeeld nog niet, maar ik ben blij dat hun akattemets (ja, kleine letters en gecursiveerd) bij mij door de brievenbus kwam. De muziek spookt al dagen op vriendelijke wijze door mijn hoofd en dat West-Vlaamse dialect laat me maar niet los. Een diamant! (.)"
CJP.NL: "Mix Sigur Ros met Spinvis en je krijgt een idee van Het Zesde Metaal. Wij zijn al helemaal lyrisch over Akattemets van deze nieuwe Vlaamse droompop."
NU.NL: Te vergelijken met de Nederlandse tekstgrootheid Bram Vermeulen in een prachtige Europeana-jas, gaan ze met Akattemets zonder knipperen op voor plaat van 2009 in de Benelux.
FOK.NL:"Het Zesde Metaal levert een gevarieerd en zeer plezant plaatje af (.). Een plaat waar de luisteraar veel aan kan ontdekken, zowel muzikaal als tekstueel. Wederom een prachtige kijkdoos van West-Vlaamse muziek, met achter elke scène weer een paar interessante details en verhalen."
FILE UNDER: (.) Het dikke West-Vlaamse dialect dat Het Zesde Metaal bezigt is juist zalvend voor de huid. Het gemiddelde vrouwencrèmepje valt erbij in het niet. Voorman Wannes Cappelle is gezegend met net zo'n prettig charmante stem als Flip Kowlier en Tom Pintens en zijn pen is ook wel bijna net zo fijn als van deze twee erkende Vlaamse grootmeesters. Al zoekt Cappelle's band het wel wat meer in de indiepop dan hen. Fraaie beschouwende teksten doorspekt met fijnzinnige humor die voor een Nederlander misschien wat moeilijk te volgen zijn, er op puzzelen loont zeker. (.)
METRO: **** Schone liedjes in 't schoonste taaltje van 't land
"Willem Vermandere en Flip Kowlier bewezen al dat je in het West-Vlaams bloedmooie plaatjes kan maken. Het Zesde Metaal heeft het taaltje definitief tot mooiste zangdialect van het land verheven. Het geestige, nostalgische gerijm van zanger Wannes Cappelle kennen we van bij de Fixkes, maar waar de jongens uit Stabroek ons muzikaal op onze honger lieten zitten, tekent Het Zesde Metaal wel voor een breed georchestreerde en rijpe sound. De eerlijke songs van Cappelle hebben dan ook hun perfecte bondgenoot gevonden in producer Peter Vermeersch en pianist/arrangeur Joris Caluwaerts. Prachtig debuut dat de irritante term dialectpop even snel doet verdwijnen, als hij is gekomen." (tm)
SOUNDSLIKE.BE: **** "(.) Het Zesde Metaal moet het vooral hebben van zijn muziek en die is ronduit briljant. Het maakt zelfs niet uit of frontman Wannes Cappelle in het Ghanees, het Arabisch of het West-Vlaams zingt: hij zou zelfs emoties kunnen leggen in tekst als "Oh Julisi Na Jalini". Bovendien laat Cappelle het poëtische van zijn taal spreken en wat soms als oerklanken overkomt, blijkt een aaneenrijging van muzikale oerklanken te zijn. Daarnaast is Het Zesde Metaal een moderne popband die prachtige geluidslandschappen neerzet (.) Het Zesde Metaal was vroeger een richting zonder toekomst, maar daar lijkt nu verandering in te komen.
DIGG.BE: **** "(.) Het Zesde Metaal heeft het allemaal, en dan nog eens op overschot. Dit schijfje is er zonder twijfel eentje waarop elke rechtgeaarde West-Vlaming trots kan zijn op zijn afkomst. 'Akattemets' is subtiel, uitgelaten, grappig, maar vooral ook mooi. Een absolute aanrader!" (nm)
CUTTINGEDGE.BE: **** Vree skoon skievje (.) Hoe je het ook draait of keert, bij het beluisteren van nummers als ‘Cowboy en indiaan', ‘Appartementje' en ‘Ik haat u nie' wentel je jezelf ongewild in melancholie en heimwee naar de tijd van toen. Mooi is dat, zoiets kunnen teweegbrengen in een aantal songs. Afgewisseld met de ultrazomerse single ‘Keuning van de jacht', de schitterende Bright Eyes-cover ‘Lore', ‘Arrie' en ‘Est miskien' levert dit een wel erg mooi plaatje op.
Zo eentje dat je een week lang in de stereo laat zitten en elke dag opnieuw beluistert terwijl je hem ook elke dag afspeelt op je iPod tijdens het fietsen of wanneer je aan de pc bezig bent. Alomaanwezig en nooit vervelend: ‘Akattemets' mag gerust een vree skoon skievje genoemd worden. (Pieter Devriese)
HUMO ***:
Bright Eyes in het West-Vlaams? (.) Zanger-gitarist Wannes Cappelle had het lef om 'Laura Laurent' te bewerken tot 'Lore' voor het cd-debuut van zijn band Het Zesde Metaal (.). En hij komt er probleemloos mee weg. (.) (cv)
RIFRAF (geen beoordeling):
Hoe klinkt de Wevelgemse variant van West-Vlaamse dialectpop als producer Peter Vermeersch (Flat Earth Society) achter de knoppen zit? Ruimtelijker dan Flip Kowlier (luister naar ‘Est Miskien’ en de titelsong), minder weerbarstig dan Gèsman en avontuurlijker dan Willem Vermandere. Op het debuut van zijn groep Het Zesde Metaal waagt liedjesschrijver en geboren verteller Wannes Cappelle zich aan een vrije vertaling van ‘Laura Laurent’ van Bright Eyes (de wals ‘Lore’), schept hij soms een jazzy sfeer (‘Simpel’, ‘Spreek Maar Af’) die doet denken aan het album ‘Man With A Movie Camera’ van The Cinematic Orchestra en pakt hij uit met een logische single (‘Keuning Van De Jacht’) die zo catchy is als Blondies ‘Maria’ en ‘Als Ze Lacht’ van Yevgueni. Songs als ‘Ik Haat U Nie’ en het perfecte orgelpunt ‘Peis Je Nog Aan Mie’ (geslaagde meerstemmigheid en een zanger die zijn duivels ontbindt op het eind) tonen dan weer aan dat er ook een rocker in Cappelle schuilt. Een sterke plaat met een moderne klankkleur. (bvm)
GUIDO.BE: (geen beoordeling)
"(.) Heel Akattemets bulkt van de heimwee naar toen het beter, jonger en eenvoudiger was, zonder dat het ooit zagerig, week of papperig wordt, Wannes draagt de plaat in stijl, zingt het zoals het was en zeker zoals we denken, terugdromen dat het was. De muziek blijft meer dan ver genoeg weg van doordeweekse kleinkunst of geitenwollige neo-Flandro-folkies (.)"
DE STANDAARD (geen beoordeling):
"Stel u even voor dat Willem Vermandere met Deus samenspeelt: zo klinkt Het Zesde Metaal. (.) De teksten zijn erg opvallend. Heel kleurrijk en zelfs literair van sfeer. (.) Een mengvorm van folky chansons en rockende chaos. Een straf debuut." (peter vantyghem)
DE MORGEN ***:
(.) Vermeersch blijkt een flexibele producer die de gedragen songs van Cappelle een mooi geluid meegeeft dat soms aan Zita Swoon ('Ik haat u nie'), dan weer aan Willem Vermandere herinnert, zoals in 'Cowboy en indiaan'. Een ander voorbeeld is Jan De Wilde, met wie Cappelle duidelijk de aanleg voor epische composities gemeen heeft. (kdm)
MAZZMUSIKAS:
(.) Nu is er deze Akattemets en oh boy, er is goed werk geleverd. Heel goed volk heeft bijgedragen aan het welslagen van de cd. (.) Het zijn de teksten van een eeuwige loser die vanuit een messcherpe observatie terugslaat zonder daarbij zijn inleving te verliezen (Arrie) en evenmin zijn humor (Cowboy en Indiaan: ‘Och God de Vader, lat mie asjeblief deur ’t lager’). Zijn verwoording is er constant boenk op: ‘’k è nie geskoten maar ‘k è u gerakt. Nog voor da’ j’ ook maar iets verwacht è k van uw vel ne frak gemaakt’ (uit Keuning van de Jacht) en ‘Ge zijt de slechtste van min allerbeste maten’ (Ik Haat U Nie). Je vindt ze bij bosjes. De enige cover Lore is één van Wannes’ live toppers en heet origineel Laura Laurent (van Connor Oberst alias Bright Eyes). Lichtend voorbeeld voor de vele rijmelaars in het genre. Ol hits, geen messers! (AL)
GODDEAU.COM (geen beoordeling)
Het Zesde Metaal zet zichzelf met dit warm aanbevolen debuut pardoes op de Vlaamse muziekkaart. (Lander Deweer)
LIEVEN SCHEIRE:
De West-Vlaamse "Harvest" van Neil Young
AKATTEMETS the debut album of HET ZESDE METAAL on ITUNES
Bio
In 2005 zwaait Wannes Cappelle met glans af op Studio Herman Teirlinck. Zijn afstudeerproject heet Het Zesde Metaal en brengt ‘eenvoudige doch onverwoestbare songs.’ Dat zegt tenminste de jury van Theater aan Zee, als die de groep amper drie maanden later bekroont met de prijs Jong Muziek Werk. Het sein om landinwaarts te trekken. En met succes: in een jaar tijd gaan 1100 demo’s de deur uit.
Marktrock, het STUK, Het Depot, de Handelsbeurs, Dranouter, Boterhammen in het Park …: overal gaat Het Zesde Metaal door merg en been. Met de spitsvondige humor van frontman en liedjesschrijver Cappelle als relativerende pleister. Soms levensdronken, zij het meestal met een kater. Vaak cynisch, maar altijd beklijvend oprecht. En dus in het West-Vlaams, de enige echte moedertaal van Cappelle.
Ontroering kent namelijk geen grenzen. ‘Wie kan meezingen met Sigur Ros?’ vraagt Cappelle zich (terecht) af over een van zijn inspiratiebronnen. Maar de zanger/gitarist/pianist beseft ook dat grote emoties moeten baden in de juiste sfeer. En dus kiest hij gaandeweg voor een kleinere, meer akoestische bezetting. In augustus 2007 valt Het Zesde Metaal in zijn definitieve plooi: Joris Caluwaerts (rhodes, piano), Liesa Van der Aa (viool, backing vocals), Yannick Peeters (contrabas) en Bert Huysentruyt (drums, trompet) voorzien Cappelles hersenspinsels van de (bedrieglijk!) sobere melodieën die ze nodig hebben.
Bijna drie jaar na het allereerste concert is de tijd rijp voor een full-cd. Van alle minnaars blijkt de liefde van producer Peter Vermeersch (Flat Earth Society, Mad Dog Loose, dEUS …) het onvoorwaardelijkst. Hij legt de voor Vlaanderen vernieuwende sound van Het Zesde Metaal – Bright Eyes echoot in de verte – vast op een dijk van een debuutalbum: Akattemets.
