DESCRIPTION:
Εγγραφή στο RNS TV: https://goo.gl/wBsFn1
Ακολουθήστε τον ΚΑΝΩΝ στο Instagram: https://goo.gl/9P6RFY
Διπλό Βινύλιο (2LP) ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΑΛΗΤΕΙΑ στο: https://goo.gl/kd8X4G

Μουσική Παραγωγή - Σύνθεση: Κανών
Συμπαραγωγή: DJ Cutbrawl
Στίχοι - Ερμηνεία: Κανών & Λεξ
Προγραμματισμός: Κανών & DJ Cutbrawl
Ηχογράφηση: Θύτης στο Studio X-36 και Skive στο Rough Note Studios
Μίξη & Mastering: ALX στις 396 Μοίρες
Σχεδιασμός Λογοτύπου και Εντύπου: Baba X Art

Επιμέλεια Παραγωγής: Κανών, Θύτης και DJ Cutbrawl για την Ομάδα Χ
Διεύθυνση Παραγωγής: Κ. Ξαρχάς & Γ. Ραυτόπουλος για την RNS Records
Διανομή: Dynasty Group-Athens
Παραγωγή: RNS Records

Απαγορεύεται η αναδημοσίευση (upload) από οποιονδήποτε άλλο χρήστη του YouTube. (C)+(P) 2017 Ομάδα Χ / RNS Records.

Καπνίζω θάνατο, σκοτώνω το στρες,
το βλέμμα είν΄ απλανές, η σκόνη στις Αχαρνές,
το σύστημα αχανές, οι μπάτσοι με μηχανές
και οι παρέες κακές, που ‘σαι ρε Λεξ;
Είναι τα πάντα μαύρα όπως η ζωή,
όπως και η μουσική γιατί το πνεύμα θρηνεί,
είν΄ όλα μαύρα όπως τα φράγκα από το βρομά,
είν΄ όλα μαύρα όπως το μέλλον στη γειτονιά.
Όλος ο κόσμος στ’ αμήν, ο κόμπος στο χτένι,
η ελπίδα πουλιέται κι η ανάγκη μας δένει,
ένα ψέμα γεννιέται, μια αγάπη πεθαίνει,
θέλουμε τα προς τα ζην και τη σκύλα δεμένη
μ’ αλυσίδα, οι δαίμονες μου σα κρεμαστό
μόλις τους είδα μου είπαν όλοι να κρεμαστώ
και όλο λέω θα φύγω και την άκρη θα βρω
κι όλο το λέω μα πάλι καταλήγω εδώ.
Όλο στα ίδια, τα γούστα μου ειν’ ακομα ακριβά,
όμως αρχίδια στις τσέπες μου δεν έχω λεφτά,
αυτή είν’ η αλήθεια, τ’ αλάνια μου την ξέρουν καλά,
αυτή είν’ η Ελλάδα, η φτώχεια μας σκοτώνει αργά…

Ειν’ όλα μαύρα, όπως τα βάφει η ζωή
όπως είναι οι απώλειες κι οι αποχωρισμοί,
είναι μαύρα, όπως η καρδιά όταν μισεί,
όλα μαύρα, όπως είναι κι η μουσική…

Κανών ακούς; Ακούω βήματα στο υπόγειο,
γαμιέται ο κόσμος λέω και κλοτσάω την υδρόγειο,
ρισκάρουμε για τα όμορφα, παλεύουμε για το αύριο
και πέφτουμε νεκροί ώσπου να φτάσουμε στο ισόγειο.
Αυτή είναι μαύρη μουσική, χωρίς nigga και bitch,
μαύρη πρωτού το μαύρο να γίνει κιτς,
είναι μαύρη, μαύρη σαν τον Γιάννη απ’ τα Σεπόλια,
μαύρη σα τη μέρα που σου φόρεσαν βραχιόλια,
Όλα ίδια, αλλάζουμε τετράγωνα σα πιόνα
περπατάω στη Ναυαρίνου καταλήγω στην Ομόνοια.
Ανάγκες, γι’ αυτό τα πόδια μας φτάσαν στη πλάτη μας,
χαζεύουμε υπό επήρρεια ουσιών ή και μονάχοι μας.
Κάτσε δώ! Μ’ ακούς; Και μη μου λες θα φύγω,
ομόρφυνε το βρωμοκαναπέ μου έστω για λίγο.
Γαμήσια μ΄αφροδίσια, η γενιά του μπετό
πρωτού χαθεί σε καφενεία και πρακτορία προπό.
Ελλάδα, πάρκα, πλατείες και πέταλα,
αυτοί που μ’ αγαπήσανε ρωτάνε γιατί το έκανα.
Ήμουν ταπεινός και τι κατάλαβα ανάθεμα
μ’ έκαναν να πω εγώ το έφερα τα μπάσταρδα…

Ειν’ όλα μαύρα, όπως τα βάφει η ζωή
όπως είναι οι απώλειες κι οι αποχωρισμοί,
είναι μαύρα, όπως η καρδιά όταν μισεί,
όλα μαύρα, όπως είναι κι η μουσική…

Και ΄δω ανάβει, οι στίχοι μου είναι μαύροι,
όπως η αίσθηση μου για το χιούμορ… σκοτάδι!
Μαύροι όπως αυτή η λούπα, κηδεία,
μαύροι όπως ό,τι μυρίζει… Υγεία!