DESCRIPTION:
00:00 Strange Entity
06:03 Princes

"PRINCES", muziekcompositie beheerd door SABAM CS UMPI
Buy the original tracks to support the artists.

Recensie van De Morgen op 6/07/2014:
Weerloosheid en wellust zijn de hoekstenen waarmee Oscar And The Wolf vandaag zijn klankkastelen verstevigt. In de zachtjes klagerige zang van Max Colombie wemelt hartenzeer en onvervuld verlangen, maar zijn nieuwe muzikale outfit zoekt dan weer heil in koortsige opwinding en sinistere sensualiteit.

Net als de plaat 'Entity' houdt de festivalset van Oscar & the Wolf zich op in de schemerzone tussen droom en dansvloer. De rozige TL-buizen op de achtergrond, een elegant lichtspel en palmbomen maken die illusie compleet.

Het is bloedheet in een uitpuilende tent, maar de junglehitte kan het enthousiasme op noch voor het podium temperen. Zo is 'Undress' nauwelijks twee minuten ver en je voelt al aan je 'boys in the water' dat deze groep een overdonderende set in de mouwen heeft zitten. Bij de zinderende arpeggio's van 'Strange Entitiy' verandert de plankenvloer op slag in een trampoline, terwijl 'Killer You' je op een reis stuurt langs Arabische paleizen naar de getto's van Fatman Scoop ('Put Your Hands Up') en Jennifer Lopez ('Jenny from the Block').

Colombie danst voornamelijk met zichzelf, maar meestert zijn publiek tegelijk moeiteloos: steekt hij de armen omhoog, dan volgt het publiek gedwee zijn voorbeeld.

En dan moet 'Princes' nog komen: een song die met één been in het uitgaansleven staat, en met het andere in de slaapkamer van een eeuwige dromer. Twee danseressen kronkelen behaagziek om Colombie heen, terwijl glitterconfetti neerdwarrelt. De magie van het moment is af te lezen van duizenden gelukzalige gezichten.

De songs van 'Entity' komen allicht het best tot hun recht in de nacht, maar zelfs zonder volle maan of ritselende bladeren in de buurt, weet deze Oscar & The Wolf je meermaals bij de lurven te grijpen. De multi-inzetbare Ozan Bozdag, die zowat alle elektronica voor zijn rekening neemt, lijkt de songs dan ook op de laatste knip te hebben geremixt. Diepe bassen dreunen tot in je onderbuik, maar zetten de smachtende elektropop van de groep geen moment nodeloos onder druk.

Als we per se willen zeuren, hadden we misschien een wenkbrauw kunnen fronsen toen Colombie een kitscherige keytar omgordde in 'Joaquim' en 'Dream Car'. Maar dat zou zinloos afbreuk doen aan een schitterende opener van dag vier. Hopelijk volgen deze jongens hun eigen advies op Pukkelpop: "Run for the golden, for the money, run for the infinity."