DESCRIPTION:
"To Paixnidi" is a song from the greek minimal synth/experimental project Wave Tank,self released through hiddendiaries.blogspot at year 2007,worth mentioning is the fact that in the album cover appears the exact spot where the murder of a 15 year old boy by a police man's gunshot took place.That event was the start for the non-stop and explosive greek riots and demonstrations in year 2008,especially from the greek youth party,that took place to all over greek capitals and countryside as well with solidarity acts from all over the world.Funny enough also,this song refers to a Children's Riot story in an Urban scape.

Connecting Links:
http://www.myspace.com/gloomywave
http://www.last.fm/music/Wave+Tank/Molyvenia+Oneira
Download Link:
http://hiddendiaries.blogspot.com/2008/01/2007-wave-tank-by-kt.html

Το παιχνίδι (Ώς τα σύνορα της τρέλλας)

Τα παιδιά με τα μπαλόνια και τις λερωμένες μπλούζες
δεν αντέχουν να μιλάνε για τις μέρες που περνάνε.
ανταλλάξαν τα παιχνίδια με πέτρελαιο και σεντόνια
κι οι στρατιώτες ξεριζώσαν τις στολές απ'τα γαλόνια
κι όλη μέρα συζητάνε τι είναι αυτό που θα τους λείψει
απ'τις μίζερες χαβούζες.
Απ'τις άδειεςκείνες μέρες που θυμούνται απο πάντα,
που όλα αυτά που κηνυγούσες,μάταια κάπως,ναυαγούσαν.
Άδειες σκΈψεις και ανούσιες.Σάπια όνειρα στην πάντα..

Κάποιος λέει μια ιδέα:
.
Το παιχνίδι ειναι απλό θέλει μόνο να απαντάς.
κι η ερώτηση ειναι αυτή,κι είναι λίγο πονηρή
"Γιατί προτού φτάσει η δύση ο ουρανός είν' ήδη μαύρος μα ο ήλιος πιο καυτός?"
Άλλοι τους, χασκογελάνε
μερικοί αδιαφορούν
ξέρουν λένε τι ζητάνε
και σαν πέτρες συνεχίζουν να σιωπαίνουν διαρκώς.

Δεν μιλάνε,
πάρα μόνο μουρμουράνε τους σκοπούς απο τις στάχτες.
Απ'τα όνειρα που ζήσανε και γίνανε εφιάλτες.

Μπουχτισάνε απο ψέμματα κι απο πλαστικές ειδήσεις.
Όλα αυτά μοιάζουν γελοία μπρός στον ουρανό της δύσης
διασκεδάζουν φωναχτά,δεν τολμάς να αμφισβητησείς
για τα φώτα που θα σβήσουν και τις μερικές εκρήξεις.
Όλα αυτΆ που σου ουρλιάζουν είναι αυτά που θές να κρύψεις.

"Πρώτα,λένε,τις οθόνες.Είναι αυτές που καταπίνουν συνειδήσεις"

Μην αντέχοντας κοιτάνε πιο μακριά απο τα πλήθη,
απ'την μάζα και τη λήθη
που μαστίζουν τις ζωές μας που με ψέματα επιβιώνουν,
δήθεν τάχα πως γλυτώνουν,
απ'την αστική μας θλίψη.


Βάλανε φωτιά , φωτιά ,
στο μέλλον που ζητάν...


Μάτια καρφωμένα στο κενό της νέας μέρας
κυνηγώντας τις φωτιές ως τα σύνορα της τρέλλας.

Σπάσανε τους φράχτες,σκίσανε τους χάρτες,
και τινάξαν στον αέρα το μετρό.
Ξαναγεννηθήκανε σαν ήρωες και σφάχτες
και γκρεμίσανε τα σπίτια απο μπετό.
Χτίσαν ενα κόσμο απο μάντρες
και κυρήξαν το ατσάλι αρχηγό.
Και το σύστημα έγινε άλλο
πιο καινούργιο,πιο λιτό.
Δεν χωράει μπάτσους και αντάρτες,
όλα αυτά ειναι ρετρό.

Τώρα η μοναδική τους θλίψη ταλαντεύεται στην κρίση...

«..ποιός θα θάψει τα αγρίμια?
ποιός θα κάψει τον Θεό?..»


Μάτια καρφωμένα στο κενό της νέας μέρας
κυνηγώντας τις φωτιές ως τα σύνορα της τρέλλας.