52UM

52um (czyt.: szum) to projekt Roberta Brylewskiego i Konrada Januszka – chirurga, który skalpel zamienia na gitarę, by w ten sposób kształtować otaczającą nas rzeczywistość. Jest to muzyka osadzona w tradycji postpunkowej – pełna emocji i swoistej dramaturgii. Punk rock nadal żyje w sercach autorów i poetyckich tekstach pełnych buntu wobec powszechnemu uleganiu owczemu pędowi i obojętności wobec drugiego człowieka. Muzycznie mamy tu do czynienia z solidną, odwołującą się do dubu sekcją rytmiczną, smaczkami brzmieniowo-melodycznymi w postaci wibrafonu i syntezatora oraz solidnymi riffami gitarowymi na przemian z psychodelicznymi solówkami liderów projektu.
Historia zespołu sięga 2001 roku, gdy mieszkający wówczas w Warszawie Januszek nawiązał kontakt z Robertem Brylewskim. Po licznym przetasowaniach składu muzycy ostatecznie wylądowali w przemysłowym Zagłębiu Dąbrowskim, gdzie we współpracy z filmowcem Pawłem Bogoczem i 44 artystami z różnych dziedzin sztuki nagrali debiut zawierający oryginalne kompozycje, płytę z remiksami i trzecia – z teledyskami do każdego z utworów. W tej niezwykłej produkcji udział wzięli m. in. Tymon Tymański (m. in. Kury, Miłość, Transistors, Yass Ensemble, Czan), poeta Krzysztof Siwczyk, Tomasz Lipiński (m. in. Tilt, Brygada Kryzys), Marcin Macuk (Nosowska, Hey, Pogodno), Artur Hajdasz (Homo Twist, Pudelsi, Tilt, Apteka), Tomasz Les (gitarzysta jazzowej 100nki), basistka i wokalistka Martyna Załoga, Jacek Opiełka, Jacek Poniedziałek czy designer strony wizualnej 52um Jerzy Kosałka.
NOWA PŁYTA - Superego
Po dwóch latach od debiutu 52um przygotował nowy materiał na drugi album pt. "Superego". Do grupy dołączył legendarny pianista, kompozytor muzyki jazzowej, współczesnej, filmowej, teatralnej i telewizyjnej Wojciech Konikiewicz. Jest on z jednej strony twórca zaangażowanym w kreowanie nowatorskiego brzmienia za pomocą instrumentów elektronicznych, syntezatorów, samplerów etc., z drugiej – silnie związany z awangardowa scena jazzowa (m. in. Free Cooperation).
W nowej propozycji największą wartością dla zespołu jest przesycone humanizmem przesłanie, zawarte w autorskich tekstach 10 utworów. Konrad Januszek wspierany przez swojego wieloletniego współpracownika Roberta Brylewskiego proponują bardzo osobiste otwarcie się do wnętrza, trochę jak w medytacji – prowadzącej uważnego słuchacza do refleksji i zadumy nad swoim losem.
Muzycznie nowy album w przeciwieństwie do debiutu jest zdecydowanie jednolity i spójny brzmieniowo – dużo gitarowej, melodyjnej muzyki – oryginalności brzmieniu dostarcza, poza klasycznie rockowym, dodatkowe instrumentarium: syntezatory oraz wibrafon, obsługiwane przez znanych również w środowisku jazzowym Wojtka Konikiewicza i Pawła Stawarza. Muzycy nieco się wyciszyli, spoważnieli, co procentuje muzyką znacznie bardziej przemyślaną, dojrzałą, zrównoważoną – powinna trafić do osób, które w wieku 20 lat przychodziły na pierwsze koncerty Brygady Kryzys czy Izraela, jak i do ich dzieci – urodzonych już w epoce post-industrialnej, uczestniczących w rewolucji technologicznej.