mijagi

„Wszystko zawsze opieralo sie na rytmie, na jego zawirowaniach, na nieodpartej pokusie zeby lamac wszystkie klasyczne schematy i kanony, na tym zeby ubierac slowa w muzyke która pozwoli sluchaczowi chociaz na chwile odwiedzic inna rzeczywistosc.
. porozmawiac z samym soba
Postac sobie przez chwile obok naszej szarej rzeczywistosc, a moze poklepac ja po ramieniu? Zespól / projekt / odskocznia, która dziala juz od kilku lat. Bez zadnych dat bo sami tego nie wiemy, juz nie pamietamy. nie pamietamy zakonczenia, nie pamietamy mysli która nami kierowala, kiedy zaczynal „BYC" , nie pamietamy zapachu tamtego dnia jego smaku, jego wygladu i konsystencji . Jesli sie nad tym zastanowic to tak naprawde zawsze wszystko szlo wlasnym niezaleznym torem, czasem tylko mielismy szczescie znalezc sie na jego drodze.
Utwory przesiakniete gitarowa agresja i psychodelia, melancholijnymi krajobrazami. Nasze ukochane luzne formy i braki schematów w kompozycjach, nowojorski brud, bezsennosc, nasze leki, zapetlone rytmy, kakofonie, elektroniczne eksperymenty, ludzie samplery i te wszystkie inne drobne rzeczy które cechuja nasza muzyke . dla jednych bardzo mroczni, dla innych zbyt awangardowi.
. a moze po prostu to jakas forma autoterapii?"
mijagi