BUURMAN

De tweede cd van Buurman is nog geen dertig seconden bezig of je hoort al dat de groep een ingrijpende metamorfose heeft ondergaan. Twee jaar intensief touren heeft tot een grootsere, robuustere sound geleid. Maar net zo goed: tot meer intimiteit. Eigenlijk geeft de titel van Mount Everest het zelf al aan: er zijn bergen werk verzet, maar het heeft geloond. Want opnieuw voegt Buurman een klankkleur toe aan het Nederlands die tot nog toe nooit eerder was gehoord. Er duiken genoeg instrumenten op om een heel orkest mee te bevoorraden, maar net zo goed is één enkele piano of een spaarzaam aangeslagen gitaar soms genoeg om een krop in de keel uit te lokken.
En die ontroering, daar draait het om bij Buurman. Vreugde. Melancholie. Geluk. Weemoed. Heimwee. En soms al die dingen tegelijk. Noem een emotie en ze komt aan bod. Geert Verdickt is dan ook een songschrijver die de kunst verstaat om een verhaal te vertellen dat zich als een film voor je ogen ontplooit. Neem London Stansted, één van de twaalf songs op de cd waar je onmogelijk onverschillig bij kan blijven. Op de ring van Brussel rijdt een auto naar Zaventem. Daarin: twee mensen die noodgedwongen afscheid moeten nemen. Voor altijd of voor even. Dat komen we niet te weten. Maar je ziet ze wel voor je zitten, daar achter dat stuur. Je voelt hoe hun hart samenkrimpt als ze uit de auto stapt en hem met nog een laatste kushand achter zich laat.
En zo roept elk nummer nieuwe beelden op. Van jongens die voorbij razen op hun brommers. Van dromen op het strand van Casablanca. Van het meisje op de bus naar school die toen al wist dat ze rockster wilde zijn. Over de stem van de overleden zanger die sindsdien een tikje verweesder uit de radio klinkt. Vaak zijn het close-ups van het gewone leven, die met zo'n heldere lens in beeld wordt gebracht dat elk detail zich haarscherp op je netvlies aftekent.
Ook muzikaal is Buurman niet ter plekke blijven trappelen. De groep heeft sinds Rocky Komt Altijd Terug veel opgetreden. In alsmaar grotere zalen en op drukbezochte festivals. Daardoor klinkt de muziek nog hechter. Speelt de band strak als een maatje achtendertig.
Op de koop toe werd de horizon nog verder uitgebreid. Niet alleen is elke Buurman een alleskunner die haast alles bespeelt waar geluid uit komt, ook als er versterking van buitenaf wordt uitgenodigd gaat het om Goed Volk. Producer Jo Francken was er vorige keer natuurlijk ook al bij, maar met zowel Lars Van Bambost - eerder al goed voor een hoofdstuk vaderlandse rockgeschiedenis met Noordkaap- als Admiraal Tom Van Laere bij de hand is de magie nooit veraf. Wat overigens niet wil zeggen dat de opnamen van Mount Everest een picknick zijn geweest. "Het is een helse rit geweest", geeft Verdickt toe. "Maar daardoor zijn we in de groep uiteindelijk nog dichter naar elkaar gegroeid. Sommige nummers hebben vier, vijf zes verschillende gedaantes gehad. Verschillende teksten, zelfs. De anderen hebben me zien twijfelen in de studio. En ik hen ook. Op sommige momenten zijn we al onze zekerheden kwijtgeraakt en voelde het alsof de grond onder ons wegzakte. Maar nu weet ik dat het allemaal de moeite waard is geweest."
Met Mount Everest heeft Buurman gedaan wat eigenlijk niemand voor mogelijk gehouden: dat nagenoeg perfecte debuut van twee jaar geleden nog overtroffen. Of er een nieuwe Middellandse Zee‚ opstaat, wilde u weten? Of iets dat even pakkend is als God, Ik en Marjon? Ja en ja. Maar dan helemaal anders. Omdat stilstaan achteruit gaan is. En deze Buurman zich, meer nog dan vroeger, thuis voelt in een huis met vele kamers.
BOEKINGEN: Compagnie Maandacht - Nadia Hoeterickx: 0496/800.017, nadia@maandacht.be
MANAGEMENT: Compagnie Maandacht - Dirk Deckers: 0478/761.524, dirk@maandacht.be
PERS/PROMO: Tamara Van Hul: 0497/527.168, tamara.van.hul@umusic.com