Vijf zorgvuldig gemetselde karakters barsten uit hun voegen. Gitaren als breekijzers, een bronstige bizonbas, mokerslagwerk en daarboven een fragiele hartbrekende stem. De roots progressief aangepakt om te scheuren op de rand van duistere rock. Een driehoeksrelatie van Joy Division, Sonic Youth en Rectumpus.
Contact: jensbouttery@hotmail.com or 0474443126
Review door Kinky Star Radio: (29 feb 2008)
MAUER, Mauer EP (Fatima Records, Gent, 2007)
Myspace is een uitvinding die alle mensen in staat stelt hun kunsten via de glasvezelkabel over de globe te verspreiden. Het wereldwijde web is nog nooit zo toegankelijk geweest, zo ongelofelijk goed benut en tegelijk met troep gevuld. Nu zelfs nonkel Paul en vuile Rita van café het Hoeksken een persoonlijke pagina hebben is het voor mensen die vroeger geen vrienden hadden ook mogelijk geworden een aantal digitale kompanen te vinden.
Voor muziekland zijn de myspacemogelijkheden even onbeperkt. Het bedenken van een lekker bekkende groepsnaam is voortaan voldoende reden om een pagina op te starten en die rustig te vullen met een uitgebreid gamma aan ongeïnspireerde home recordings en foto's van lokale chirofuiven. Gentse band Mauer bewijst het tegendeel. Myspace is de mesthoop, maar tussen de kolen liggen diamanten, good things happen to those who wait, of: wie zoekt die vindt.
Mauer (of: Er is hoop in bange dagen.)
Mauer is een vijftal uit Gent dat in 2007 een EP opnam bij David Vermandele van Dirty Seven Studios en die meteen uitbracht bij het al even Gentse Fatima Records. Locale keuken heeft de eigenschap al het overbodige achterwege te laten en met die gedachte opent de EP met 'Yours Entirely'.
Zoals dat hoort bij openers trekt dit nummer alles naar zich toe en schreeuwt het om de onverdeelde aandacht van het luisterend oor. Wat fluisterend en haast excuserend begint wordt al snel in de rug geduwd door dwingende gitaren en drums die het woord 'strak' opnieuw lijken uit te vinden. Wie vergeten was dat muziek je hartritme kan beïnvloeden wordt verrast door de zuivere achtervolgingsmuziek van Mauer. Al in deze eerste track worden de uitersten binnen gitaar en zang naar elkaar gebracht op een drumpartij die het hele nummer (en de hele EP) zo strak zit als de kont van meneer pastoor.
'The Fall' is een popnummer waarvoor de enige richting rechtdoor is (the drums, the drums, my kingdom for those drums), doorzichtig maar verrassend en bovendien kort genoeg om zichzelf niet te herhalen. Tegendraadse popnummers waar de leadgitaar in de achtergrond een gevecht met de toonaard, het ritme en vooral zichzelf aangaat doen wel altijd een beetje aan Daydream Nation denken, toch?
'Electric Dreams' beschikt over alle kwaliteiten om de radiohit van deze EP te worden. Men neme een refrein dat je loopt mee te zingen tot iemand je gewapender hand het zwijgen oplegt en men voege er een brug aan toe die het haar op de rug doet rechtop staan. 'In electric dreams, in a naked room, with you', laat ons erin alstublieft.
In het slotnummer van de EP, 'Black Swan', waarin de slepende, klagend gedebiteerde teksten doen soms aan Hitch doen denken kiest Mauer voor de directe aanpak. EmowavecoreRock'nRoll, zoals de heren van Mauer zichzelf omschrijven, is een bijzonder aangenaam genre voor wie rusteloos door de stad wil dwalen en daarbij wild in het rond wil schoppen.
Wat maakt Mauer nu zo fris, zo snedig, zo pittig? Eerst en vooral lijkt het een eerlijke band. Hoewel de driehoeksrelatie tussen Joy Division, Sonic Youth en Rectumpus waarover ze het zelf hebben alleen erg depressieve, psychotische en op de koop toe lelijke kindjes kan voortbrengen, zijn alle elementen van dit drietal duidelijk aanwezig. Overgenomen, gepikt, flauw geïmiteerd? Ik dacht het niet, Mauer brengt eigen muziek, verrassend en opwindend, pretentieloos terwijl er vriendelijk richting Ian Curtis en Kim Gordon wordt geknikt. Anderzijds is Mauer dankzij deze EP ook een band die ik zo snel mogelijk live aan het werk wil zien.
Omdat volstrekte lof en gejuich zelden juist of eerlijk kunnen zijn misschien dit: 'I lost my heart and soul to rock 'n roll' (Black Swan) lijkt een frase die we al net een keer teveel gehoord hebben. Mierenneukerij, uiteraard.
