Amoebe

Fuck de platgetreden paden moet dit viertal – Cedric Lemaire (zang, gitaar), Jonathan Badisco (bas), Tijl Segers (gitaar) en Laurens De Schutter (drums) – uit het Pajottenland gedacht hebben toen ze enkele jaren geleden besloten om van het Engels naar het Nederlands (jawel) over te schakelen als voertaal voor hun muziek. En, eerlijk is eerlijk, dat doen ze meer dan goed en bijzonder origineel. Amoebe – in de huidige bezetting sinds juli 2007 – maakt rock met ballen waaruit ze de pop proberen weg te gommen en – Praise the Lord! – durft ook in het Nederlands al eens wat lawaai te maken. De distortion wordt graag tot 12 opgengedraaid – waarvoor dient die knop anders – en de sound van Amoebe is er dan ook één om heel beleefd U tegen te zeggen. Daarbij verliezen ze echter nooit of te nimmer de song uit het oog en dat is mee de bescheiden verdienste van Cedric Lemaire die zijn teksten steeds mooi op de muziek weet af te stemmen. Conclusie: een ijzersterk Nederlandstalig smeedwerk dat eerder naar de Pixies of Weezer ruikt dan naar Clouseau. (PS. Voor wie niet heeft opgelet tijdens de les biologie, Amoebe spreek je uit als "Ameube".)